DMD hastası genç: "Ölmek istemiyorum"

Manisa’da, Duchenne Muskuler Distrofi (dmd) Adıyla Bilinen ’kas Erimesi’ Hastası Olan 18 Yaşındaki Mehmet Kandemir, Günden Güne Erirken, Sadece Hindistan’da Yapılan Kök Hücre Naklinin Hayaliyle Yaşıyor. Maddi Durumu Yetersiz Olan Ailesinin Hindistan’daki Tedavi Masraflarını Karşılayamadığı İçin Yardımseverlerden Destek Beklediğini Söyleyen Çaresiz Genç, “ölmek İstemiyorum. Lütfen Yardım Edin" Dedi.

Manisa’da, Duchenne Muskuler Distrofi (DMD) adıyla bilinen ’kas erimesi’ hastası olan 18 yaşındaki Mehmet Kandemir, günden güne erirken, sadece Hindistan’da yapılan kök hücre naklinin hayaliyle yaşıyor. Maddi durumu yetersiz olan ailesinin Hindistan’daki tedavi masraflarını karşılayamadığı için yardımseverlerden destek beklediğini söyleyen çaresiz genç, “Ölmek istemiyorum. Lütfen yardım edin" dedi. Manisa’nın Şehzadeler ilçesinde yaşayan Hüseyin-Hatice Kandemir çiftinin iki çocuğundan küçüğü olan 18 yaşındaki Mehmet Kandemir, 4 yaşında Duchenne Muskuler Distrofi (DMD) adıyla bilinen ’kas erimesi’ hastalığı teşhisi kondu. 15 yaşında kadar büyük bir azimle yürümeye gayret eden Mehmet Kandemir 15 yaşından sonra artık yardımsız kendi işlerini yapamaz hale geldi. Geçtiğimiz yıl liseyi bitiren ve aynı zamanda fanatik bir Beşiktaş taraftarı olan 18 yaşındaki Mehmet Kandemir, hastalığının günden güne ilerlemesini durduramamanın çaresizliğiyle sürekli ölüm korkusuyla yaşıyor. Endüstri Meslek Lisesi Bilişim mezunu olan Mehmet Kandemir, “Benim, Duchenne Muskuler Distrofi kas hastalığım var. Bunun Hindistan’da tedavisi varmış. Ailemin maddi durumu yetmediği için gidemiyoruz. Hastalığım tedavi olmazsa bir süre sonra yatalak duruma düşeceğim, sonra solunum cihazı ve bir süre sonra ölümle sonuçlanacak. Ben bu yüzden ölmek istemiyorum. Lütfen yardım edin. Yürümem bozulana kadar fazla bir sıkıntım yoktu. Yürümem bozulduktan sonra sıkıntılarım başladı. Millet yürüdükçe ben yürüyemedim bu durum beni çok etkiledi ve psikolojim bozuldu. Hastalığım her geçen gün ilerledi. Önceden yürüyordum, tekerlekli sandalyeden düştüğümde ayaklarımı hareket ettirebiliyordum. Şimdi o kadar hareket ettiremiyorum. Bu hastalıkta yaş ne kadar büyüdükçe o kadar ilerliyor" dedi. Fanatik Beşiktaşlı Doğuştan Beşiktaş taraftarı olduğunu kaydeden Kandemir, “Bugüne kadar Beşiktaş’ın bütün maçlarını izlemişimdir. Ben bütün Beşiktaş taraftarlarından, spor kulüplerinden yardım bekliyorum. Lütfen sesimi duyun. Yeni Başkanımız Ahmet Nuri Çebi’den de herkesten yardım istiyorum tüm spor kulüplerimizden yardım istiyorum" diye konuştu. Tek çare Hindistan’da Hastalığın tek tedavisinin Hindistan’da olduğunu anlatan Kandemir, “Bu hastalığın tedavisi şimdilik sadece orada varmış. 2020’de Kıbrıs’ta da başlayacağı söyleniyor ama ne zaman olacağı belli değil. Haluk Levent’ten, Gülben Ergen’den, Emre Belözoğlu’ndan, tüm futbolcu abilerimden yardım istiyorum” dedi. Evladının hastalığıyla mücadele eden baba Hüseyin Kandemir ise şunları söyledi: "Oğlumun hastalığının teşhisi 4 yaşında kondu. Şuanda Hindistan’da tedavisi varmış. Hindistan’a gidenlerin çoğundan olumlu yanıt aldım. Lütfen gelsinler halimizi görsünler. Gelsinler ve bizim şu halimizi görsünler. Bizim psikolojimiz bozuldu. Çocuğum bana soruyor, ‘Baba sen neden zengin olmadın’ diyor. Herkes zengin olmaz. Ben namusumla, dürüstlüğümle çalışıyorum ama imkanım yok çok zorda kalıyorum. Çocuğum her gün ‘baba beni Hindistan’a ne zaman götüreceksin, diğerleri gitti, iyileşti’ diyor ama yok elimden gelen bir şey. Bizim imkanımız yok diye konuştu. "Hiçbir şey yapamadığım için çaresizlik içindeyiz" Oğlunun eriyişine tanıklık eden anne Hatice Kandemir, “Çocuğum DMD kas hastası. Hastalığı ilerledikçe ilerledi. Artık hayatını tehdit etmeye başladı. Organlarının çalışması çok zayıfladı. Çocuğum iyi olamadığı için üzülüyor. ‘Herkes Hindistan’a gidiyor, ben de gideceğim, bende gideceğim’ diyor. Götüremediğimiz için biz de üzülüyoruz. Önceden tedavi yok diye üzülüyorduk şimdi de tedavisi var ama götüremiyoruz diye üzülüyoruz. Çocuğum çaresizlikten babasını her yere gönderiyor. ‘Git bana tedavi bul gel’ diyor. Eşimde sokaklarda çaresizlikten geziniyor geziniyor sonra eve geliyor. Hiçbir şey yapamadığımız için çaresizlik içindeyiz. Psikolojimiz bozuldu. 2-3 sene sonra çok daha kötü şeyler olacak. Çok korkuyorum çocuğuma bir şey olacak diye. Herkesten yardım bekliyoruz” diyerek gözyaşlarına boğuldu.