Seni çok seviyorum; güzel ülkem ve güzel insanları. O kadar güzelsiniz, O kadar iyisiniz, O kadar merhametli, O kadar şefkatli siniz ki ne diyeceğimi, ne söyleyeceğimi, ne de ne yazacağımı bilemiyorum. Gönlünüzde, ruhunuzda okyanuslar kadar geniş ve büyük. Lâkin, bir zaafın(m)ız var ki sormayın gitsin.  Nedir o? diyecek olursanız. UNUTMA.  UNUTMAK. Geçmişte yaşadığınız o kadar kötü hadiselere rağmen hala bu kötü berbart  olaylardan ders alıpta o hataları işlememek için birşey yapmayız, YAPAMAYIZ! Balık hafıza denilmesinin sebebi  bu olsa gerek. Çabuk lâkin çarçabuk,  hemen, şimdi, tez vakitte unutuyoruz. Malum,  gene futbola ve futbolculara  taktım. Haaa sakın yanlış anlamayın.  Lâkin futbolla yatıp futbolla kalkan bir toplum olarak  sporun bütün dallarına eşit derecede mesafeli olan bir toplum,  bir ülke maalesef ol(a)madık zannımca. Bu gidişle de olamayacağız gibi. Evet, bugün konumuz gene futbol ve futbolcu. Farklı ülkelerden iki futbolcu. Malumunuz üzere ulusal alanda futbolumuz (yada milli takımımız diyelim yanlış anlamalara meydan vermeyelim. Zira Beşiktaş gibi bir futbol kulübümüz Avrupada âdeta Avrupanın dana dişi gibi takımlarını teker teker dize getirdi, getirmeye de devam ediyor.  Teşekkürler Beşiktaş teşekkürler onbir ve gerisinde ki  bütün futbolcularına ve teknik ekibe) milli takımımız gene hüsran gene hüsran gene hüsran. Alınan bu BAŞARISIZLIKLAR! beni, bizleri  ŞEREFLİ YENİLGİLERE YENİLDİK AMA EZİLMEDİK beyanatlarına götürmez İNŞAALLAH. Lâkin futbolcularında;  BİRAZ GURURLU, BİRAZ ONURLU, BİRAZ HAYSİYETLİ, BİRAZ ...... olması gerektiğini düşünüyorum. Zira o kadar futbolcuların içerisinde seçilmiş birisi olarak yapmış oldukları işin hakkını,  alınlarının son terine kadar vermeleri, ödemeleri gerektiğini düşünüyorum. Tabii ki bu ifadem; işini hakkı ile yapanlar için değildir. Onlar bu yakıştırmadan müstesnadır. Tüm futbolcuları kapsamaz,  kapsayamaz. Geçen haftalarda/günlerde gazetelere çıkan iki resim, iki başlık vardı.  Birinci resim; yıllarca İtalyan milli takımın kalesini başarı ile koruyan BUFFON'un ağlayan bir resmi. Haberde ...... Buffon  39 yaşında 3 dünya kupasına katıldı 1 şampiyonluk gördü İtalya Dünya kupasına  katılamadığı için ağlıyor.  İkinci resim, gene bizden/bizim olan. Arda TURAN Arda TURAN, Türkiye'nin medarı iftiharı. Türk futbolunun ve futbolcusunun  ROL ADAMI, ROL FUTBOLCUSU,   Habere gelecek olursak; ...... Arda yaş 30, hiç dünya kupası oynamadı kendi evinde İzlanda’dan 3 yemiş, dünya kupası elemelerinden eleniyor oyundan çıkarken pişmiş kelle gibi gülüyor. ........ İki resim.  İki insan. İki başarısızlığın resmi. Peki, bu başarısızlığın resmindeki DUYGUSAL TEPKİ sizce hangisi olmalıdır? Dünya Kupası’na katılma şansını yakalayamayan İtalya Miili takımı kaptanı Gianluigi Buffon’un ağlama görüntüleri mi? Yoksa A Milli futbol takımımızın kaptanı Arda Turan’ın  "kendi evinde izlanda’dan 3 yemiş dünya kupası elemelerinden eleniyor oyundan çıkarken pişmiş kelle gibi gülmesi mi? Ne dersiniz? Kafam hala karışık. Sanki bir nikser bütün duygularımı beynimin içinde karıştırmışcasına. Ecdada gittim taaaa uzaklara. Meşhur Cihan pehlivanlarımızdan Kurtdereli Mehmet pehlivanın; " Güreşirken bütün Türk milletini arkamda hisseder ve onun şerefini korumak için herşeyi yapardım”  sözü beynimi adeta yiyormuşcasına beynimi tırmalıyor. Ne büyük ruh. Ne büyük bir şeref. Ne büyük bir haysiyet Ne büyük bir görev bilinci. .......... Ne diyeyim ki KİMİ GÜLER KİMİ AĞLAR KIYAMET ONDAN KOPAR. Yok yaaaa. Bu söz öyle değil di, değil mi? Neyse biz,  uysa da yazdık