Yurdumuzda ana arterler başta olmak üzere yol kenarlarında ürününü satan üreticilere rastlamak vaka-i adiye ’den bir durumdur. Bu insanlar kendi tarla/bahçesinde yetiştirdiği malları nakde çevirerek aile bütçesine katkı sağlamaktadırlar. İşletme gideri, vergi, eleman, kira, elektrik vs. gibi kaygıları olmadığı için kayıt dışı olmakla birlikte herkesin özellikle devletin göz yumduğu kesimi oluşturmaktadırlar.
Bu avantajlarına bağlı olarak satış fiyatlarının da çarşı/pazara göre daha uygun olduğunu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. O eskidendi, küreselleşme tüm değerlerimizi yok ettiği gibi bu kesimi de yozlaştırarak özlerini kaybetmelerine sebep olmuştur. Daha fazla kazanç ve tamah yüzünden inanılmaz bir rekabete sürüklenerek tüm etik değerleri yerle yeksan etmişlerdir. O saf, masum ve kanaatkâr köylü gitmiş, yerine burnundan kıl aldırmayan, dayatmacı ve nobran bir sınıf oluşmuştur.
Oysaki inancımızda bile öşür diye bir kavram vardır ve bu toprak mahsullerinden % 10 civarında zekâtın verilmesini zorunlu kılmaktadır. Bugün değişen ve dönüşen çağımızda kaç toprak sahibi bu hususta hassasiyet gösteriyor doğrusu merak konusudur. Bizi biz yapan değerlerimiz, inancımız ile taçlandığında bir anlam ifade etmektedir. Yoksa zaten İslam dışı toplumlar materyalist düşünce ve yaşayışın girdabında debelenip durmaktadırlar bizim de yavaş yavaş bu tuzağa düşmüş olmamız acıdır.
Günümüzde moda kavram olarak, doğal/organik furyası tüm hızıyla piyasayı kasıp kavurmaktadır. Ürünün başına bu kavramı koyduğunuzda akan sular durmaktadır, o zaman fiyatını ikiye katlamakta bir beis yoktur. Fakat bunu denetleyen sistematik bir mekanizma olmadığı için sapla saman çoğu zaman birbirine karışmaktadır. Vatandaş burada büyük bir ikilem yaşamakta ve tam bir Arafta durumu söz konusu olmaktadır. Sağlık açısından son derece önemli olan bu denetimin sadece vicdanlara havale edilmesi meseleyi çözümsüz bırakmaktadır.
Günümüzde çevresel şartların sürekli kötüye gitmesi sebebiyle güvenilir gıda çok önemli olmaktadır. Bunu istismar eden insan ve firmaların her zaman olacağı da göz önüne alındığında durum gelecek adına kaygı vericidir. İnsanlar doğal olanı almak adına daha fazla ödemeye hazır fakat ortada önemli bir güven sorunu mevcuttur. Yaşadığımız dünyada birçok sorunla boğuşurken aslında bunların kök nedeni ve ana kaynağını insan oluşturmaktadır. İnsanı düzelttiğimizde dünya kendiliğinden düzelecektir.
Sonuç olarak; üç günlük dünyada mutlu ve huzurlu yaşamak her insanın en doğal hakkı olduğu elzemdir. Özümüzü, vicdanımızı, insanlığımızı ve değerlerimizi kaybetmediğimiz bir dünya herkes için yaşanılır olacaktır. Bilişim çağı ve bunun sonucu olarak ortaya çıkan küreselleşmeye boyun eğmediğimiz zaman her şey eskisi gibi doğal olacaktır.
Esenlik dileklerimle, Erol Aydın