En güzel sözlerin sahibinin adıyla…Allah’ın adıyla…     Ramazan ayı zaman diliminin en kutlu vakitleridir. Rabbimizden Ramazan ayını en güzel şekilde ihya etmeyi temenni ederiz. ‘İhya’; canlandırmak, diriltmek ve ayağa kaldırmak anlamlarına geliyor.’İhya’nın zıddı ise ‘İmate’ öldürmek, ‘ifna’ yok etmek, ‘imha’ yıkmak anlamlarına geliyor. Neleri yıkıyoruz, neleri yok ediyoruz şu hayatta. Geçen ömrümüze baktığımızda bunu daha iyi görüyoruz.     Ramazan ayının insanın ihya etmesi diriltmesi, ilk vahyin yeryüzüne inmesiyle başlar. İçinde bir mücevher gibi duran Kadir gecesinde, bir diriliş müjdesi vardır. Ramazan ayının insanı ihya etmesi diriltmesi elbette yeryüzüne vahyin, Ramazan ayında nazil olmasındandır. Nasıl ki her sonbaharda yaprak döker de kışa direnen ağaçlar her baharda yeniden çiçek açıp yaprağa ve meyveye duruyorsa , insan da her Ramazan ayında çiçeğe durur ve on bir ay için yeniden dirilir. Allah için, insanlık için, dini için bir var olma süreci yaşar. Ölü ruhlar Rahman’ın en güzel sözleriyle dirilir. Yani ilahi hitabı ne kadar önemsersek o kadar diri, ne kadar ötelersek o kadar ölüyüz aslında. Kimi zaman en büyük kayıp hiç yaşamamış gibi dünyadan gitmek olsa gerek…     Davet edildiğim bir programa katılmak için bir taksiye bindim. Biraz da geç kaldım ve taksi şoförüne varmam gereken saati söyledim ‘Rahatlıkla yetişiriz’ diye karşılık verdi. Büyükşehirlerin en büyük sorunu haline gelen trafikti ve ben bunu hiç hesaba katmadım. Basmane’de trafik kitlenmiş, Çankaya ‘ya geçemeyeceğimizi söyleyen şoför bey ‘Ara sokaklardan gideceğiz’ dedi. Basmane’nin yabancı uyruklu mültecilerin kaldığı yerler haline geldiğini duymuştum ama hiç görmemiştim.    Taksicinin önce kapıları kilitlemesi, içimde ufakta olsa bir endişe uyandırdı. Soğukkanlı ve sakin görünmeye ve etrafı izlemeye başladım. Dar ara sokaklarda bambaşka bir hayat yaşayan insanları gördüm. Taksici ’ Suriyeliler yetmezmiş gibi şimdi Arakanlılar geldi’ dedi kızgın bir ifadeyle. ‘Onlar Arakanlı değil Afrikalı ‘demek istedim ama sustum. Gördüklerim konuşmama maniydi. Hem anlatsam anlar mıydı?   Kimsenin ekmeğini elinden almayan insanların, açtıkları dükkanlar çoğu bir iş beceremeyen , çalışmayı sevmeyenlere batıyordu. Ticaret yapıyorlarsa kızılıyor, yanlarından arabayla geçerken kapılar kilitleniyordu. Onlar adına ağırıma gitti bu durum. Kimsesiz kadınların dilenmesi onların ezilip aşağılanacağı, hor ve hakir görüleceği anlamına geliyordu ne de olsa.! Ya da…!!   Yok mu bizim kötümüz? Bizim çocukların yaptığı ahlaksızlıklar, hırsızlıklar, namussuzluklar, zulümler? Birden Mültecileri görünce, unutulup üstü örtülüyordu. Yeri geldiğinde dindar bildiklerimizden bile aynı cümle ve şikayetleri duyar olduk ‘Suriyeli işte !!’ ve bizler bu tepkilere şaşırır olduk.    Ramazan ayına girdiğimiz şu günlerde Allah bizim Müslümanlığımızın iman etmesini nasip etsin. Allah; ’Mallarından, isteyenlere ve yoksullara pay ayırırlar.’(Zariyat 51/19) Diye buyurur ama bizler dünyanın her bir yerine sadaka göndeririz ama nedense Suriyeli ise ‘onlara vermem’ diyecek kadar katılaşır kalbimiz. Yüce Rabbimiz Kur’an-ı Kerimde; ‘Bunlarda Allah’a ve ahiret gününe iman etselerdi ve Allah’ın kendilerine bağışladığı rızıktan infak etselerdi ne kaybederlerdi sanki? Ama Allah onlar hakkında her şeyi bilir’( Nisa: 39)    Almanya ‘da yaşamış bir arkadaşım ‘Türkiye’de ki insanların Suriyeli mültecilere yaptıklarını Almanya ‘da bize yapılıyorlardı’ dedi. Orada yabancı olmak ait olmadığın yerde olmak ne zordur kim bilir. Dünyanın birçok yerinde etnik kökenlilerin bir araya gelerek mahalleler oluşturdukları herkes tarafından biliniyor. Türk Mahallesi, Çin Mahallesi gibi…Biz insan olmadan Müslüman olmaya kalkmışız. Cahiliye dönemine ait olan asabiyet davası gibi davalar peşine düşer olduk. Ekmeğini, toprağını paylaşan bir millet iken, en ufak bir ateşle patlayacak dinamitlere dönüştük.    Bu Ramazan ayının tüm inanan Müslümanların insanlığını diriltmesine vesile olmasını diliyorum. Allah’ın bizi en güzel şekilde yarattığı insanlığımızın İslam olmasına vesile olması temennisiyle… Selametle                                                                                                                 Ravza Zeybek