15 Temmuz... 2016... İzmir... Gaziemir İlçesi, Beyazevler Mahallesi... Müstakil hanemde; annem, iki yeğenim, eşleri, eşim ve kızlarım ile oturmuş bir yandan muhabbet ediyor bir taraftanda televizyona bakıyoruz. Bir ara büyük yeğenim aşağıya sinekleri kovmaya (!) (sigara içmeye) inmişti. Bir müddet sonra aşağıdan merdivenleri koşa koşa çıkarak bulunduğumuz odaya geldi. Heyecanlı.  Belli ki çok önemli bir şey olmuş. -Amca darbe olmuş, amca darbe olmuş.  -Ne darbesi evlâdım, artık bu memlekette ne darbe, nede darbeciler kaldı, bitti evlâdım o dönem bittiiiiii. -Aç amca açççççç.  İstanbul'da millet sokaklarda, köprüde. Ölen ve yaralanan  insanlar varmış. Kanalları dolaştık sonunda NTV ve TRT 1 açarak o kahpe ve hain ayaklanmanın ekranlardaki karanlık yüzünü ailecek gördük. -Vay şerefsizler, vay hainler, vay kahpeler. Bitmediniz, bitmeyeceksiniz değil mi? -Hanım, hazırlan. Konak meydanına iniyoruz. -Evlâdım sen delirdin mi? Bak insanları öldürüyorlar silahları insanların üzerine doğrultmuşlar, patır patır insanları kadın erkek demeden öldürüyorlar. Allah aşkına nereye gidiyorsunuz -Amca, ne olur Allah aşkına gitme, bak arkadaşlarım ile görüşüyorum insanların üzerine tankları sürüyorlarmış, köprüde makinalı ile tarıyorlarmış. -Yeter artık ne bu ihtilal ihtilal ÖLECEKSEK ADAM GİBİ ÖLELİM... Hadi hatun, bayrağı al, Konak meydanına saat kulesine iniyoruz. -Evlâdım yapma  -Biz gidiyoruz anne. Hakkınızı helal edin. O gün Yahya Kemal Beyatlı'nin şiirindeki tıpkı BİNATLI gibiydik. Yaşlı dedeler... Beli bükülmüş nineler... Hilal bıyıklı kardeşlerimiz... Yaşlısı ve genci, başı açık ve kapalı olanlar tıpkı ağzı ile su taşıyan  karınca misali  SAFLARINI BELLİ ETMİŞLER idi. YA ALLAH BİSMİLLAH Allahu Ekber...Allahu Ekber... nidaları ile 15 dakikalık yolu tam tamına 1.5 saatte indik. Gözümüzde akan yaşlar ile bağrımız yırtılırcasına BAYRAK İNMEZ EZAN SUSMAZ! İHTİLALE HAYIR! ALLAHU EKBER,  ALLAHU EKBER diyorduk.. Yediden yetmişe inanan bu  kitleyi görünce BU İŞ BİTMİŞTİR.  İHTİLAL BİTMİŞTİR. dedik ve Allah'ın izni ile de öyle oldu. O gün İzmir'de bir şehidimiz yoktu. Lâkin...... Bugün kendini bilmez, hangi milletin...  hangi devletin... hangi kavmin... hangi dinin...  vekili olduğunu bilemediğim, anlayamadığım KENDİNİ BİLMEZ  O gün meydana inip  YETER!  SÖZ MİLLETİN... İHTİLALE... İHTİLALCİLERE HAYIR... diyen; yusuf yüzlü, hamza yürekli kahramanlara                 BİR SÜRÜ İT tabirini kullanmış. Eminim ki                 BİR SÜRÜ İT derken, herhalde kendi cibilliyetini ve zürriyetini tasvir etmiş. Evet;  İFŞA EDİYORUM, Ben,  BÜLENT ERTEKİN Bayrağı için, vatanın bütünlüğü, Milletin selameti için,  vatanıma bayrağına birlik ve beraberliğine kast edenler için (herhangibi bir partinin siyasetçinin adamı olmadan ) meydanlara inip  ELİMDE BAYRAK, DİLİMDE TEKBİR, KALBİMDE TESLİMİYET ile  VATANIMIN İTİ DEĞİL ASLANI OLMAYA HAZIR VE NAZIRIM. Yalnııııız... Yalnııııız... Bize, inanlara bu ithamı yapan şahsa-ki- hakaret etkiyeceğim BU İŞİN BİRDE ÖBÜR TARAFI VAR UNUTMA... HESAP GÜNÜ DE VAR... ALLAH (c.c) VAR... KABİR VAR... Son kez Sudanlı Zenci Musa'yı anlatıp belki içinizde bir nebze vicdan kalmıştır düşüncesi ile DERS ALIRSINIZ, DERS ALIRSINIZ DA,  EYVAH BİZ/BEN  NE YAPTIK? dersiniz.  Sudanlı Zenci Musa’yı tanıyor musunuz? İşgal kuvvetleri komutanı Harrington, İstanbul’da Galata gümrüğünü gezdiği sırada, kendisine “İşte 300 bin altını Yemen’e kaçıran Zenci Musa bu” denildiğinde hemen onun yanına gider ve şöyle der: “Eğer bizimle çalışırsan seni altına boğarım." Sudanlı Musa bu sözlere şu yanıtı verir: “Her teklif herkese yapılmaz. Bu sözleriniz beni ancak rencide eder. Benim bir devletim var: Devlet-i Osmani, bir bayrağım var: ay-yıldızlı bayrak, bir kumandanım var: Eşref Bey. Bu iş daha bitmedi, sizinle mücadelemiz devam edecek...” Son söz İFŞA EDİYORUM. BEN, VATANIMIN ASLANIYIM!!! BEN, BAYRAĞIMIN ASLANIYIM!!! BEN, TOPRAĞIMIN ASLANIYIM!!! BEN , İNANÇLARIMIN ASLANIYIM. BEN, BİRLİK VE BERABERLİĞİN ASLANIYIM!!! Pekiiii ya sen kimin .....???? Selâm ve dua ile Bülent ERTEKİN