Bu yazıyı yazmaya başlarken çok düşündüm; yazayım mı yazmayayım mı diye… Bazıları için yanlış anlaşılmaya sebep olacak bir yazı olabilirdi, fakat sonra düşündüm ki bir gazeteci olmanın yanında aynı zamanda ben bir Menemenliyim ve Menemen'e yapılan bu hizmetler için mutlaka bir teşekkür etmeliyim. *** Bunlar reklam kokulu hareketler diyecek olanlar olursa, baştan söyleyeyim; 43 yaşındayım Menemenliyim, Menemen Belediye Başkanı Aydın Bey ile hayatım boyunca sadece bir kez, Aliağa ilçesinde bir cami açılışında namazda saf tutarken yan yana geldim. Telefondur, mesajlaşmadır hiçbir görüşmemiz olmadı bu zamana kadar. Hatta belki benim doğma büyüme Menemenli olduğumu dahi bildiğini sanmıyorum. Dikili ilçesinde otursam da bir Menemenli olarak hala Menemen'deki evimde ikametime devam ediyorum. Menemen'den kopamıyoruz demek ki, haftada en azından bir gün Menemen’deki evimde kalmadan yapamıyorum, hatta abartmış olmayayım ama Menemen’i ‘kutsal toprak’ olarak gördüğümüz de söylenebilir. Kısacası tipik bir Menemenliyim. *** Yıllardır Menemen'e hizmet yapılmadı dersem, belki taraflı bir davranış sergilemiş olurum, hangi ideolojik düşüncede olursa olsun Menemen'e hizmet eden kim varsa kendilerine teşekkür etmemiz lazım. Fakat şunu da söylemem gerekir ki Menemen, Menemen olalı böyle hizmet görmedi. Son iki yılda yapılan hizmetleri tek tek sıralamaya kalksam, yapılan projeleri anlatmaya kalksam, bu köşe yazısı makale olmaktan çıkar kitap haline gelirdi. Yapılan hizmetleri merak edenler varsa ister sosyal medyadan isterlerse internet sitelerinden rahat rahat okuyup öğrenebilirler. Yukarıda ifade ettiğim gibi en az haftanın bir günü Menemen'de kalıyorum, işim gereği de İzmir'in her ilçesine mutlaka uğruyorum. Hatta Ege Bölgesi’ni de ilave edersek; işim gereği gitmediğim yer kalmadı desem daha doğru olur. Gittiğim ilçelere girerken ilçenin girişindeki o muazzam görüntüler beni hep etkilemiştir, kendi kendime "Ya Menemenliyim, yıllardır Menemen'e girerken burası ne kadar güzelmiş, dedirtecek hiçbir şey yapılmadı" demekten kendimi alamadım. Çocukluğumda nasıl bir Menemen varsa ne yazık ki ilçemiz hep aynı kaldı. *** Reklam kokulu bir köşe yazısı demesinler diye yapılan hizmetleri tek tek saymıyorum. Dedim ya, sadece Menemen’in girişine; giren kişinin gözlerine hitap eden çalışmayı söylemek istiyorum. Bu çalışma muazzam bir tebriki hak ediyor. Bu birincisi idi ikincisi de markalaşma projeleri… Belediyeler bulunduğu ilçenin tanıtımı için bir şeyler yapmak zorundadırlar, hatta bence ülkemiz öyle muazzam güzelliklere sahip ki her belediye ilçesini marka yapmalıdır. Bunun için ilçenin coğrafik yapısından halkın geçim değerlerinden veya kültürel etkinliklerinden yararlanmalıdırlar derim ben… Menemen'de kültürel olarak testi ve çömlekçilik çok önemli iken marka haline getirilme çabası sadece son iki yılda başladı. *** Oysa Menemen, Menemen olalı testi vardı, çömlek vardı, ne yazık ki değer veren bir belediye yoktu. Şimdi ise uluslararası bir kültür faaliyeti olarak çok şükür Menemen’imize kazandırıldı. Bunu da tebrik etmek bir Menemenli olarak benim boynumun borcu oldu. Geçenlerde Menemen’de bir arkadaşımla sohbet ederken bu yazdıklarımı sözle ifade ettim. -Erhan kardeşim Menemen bir marka oldu tebrik etmek lazım dedim, Erhan'da; - Aydın Beyle biz de bu konuyu konuştuk ama daha marka olamadık dedi. Biraz şaşırdım, hiç bir belediye başkanı başarısızlık imasında bulunmaz malum. -Aydın Bey başaramadık mı dedi, dedim. -Ben de sordum nerede başarısız olduk başkanım diye o da bana, Erhan kardeşim başarısız olduk demiyorum daha hayal ettiğimiz başarıya ulaşamadık diyorum, dedi. Markalaşma konusunda daha çok projelerinin olduğunu hepsini sıra ile gerçekleştirmek istediğini hatta bu başarı sayılanların aslında markalaşma projesinin başlangıcı olduğunu anlattı. Gurur duydum… Bir Menemenli olarak markalaşma için, Menemen için yapılan tüm hizmetlere yürekten teşekkür ederim.