Bir Japon Eğitimci, öğrencilerin ailerinin iş hayatını,daha iyi anlamalarını sağlamak için,babalarının çalıştıkları yerlerin videolarını göstermeye başlamış. Bu uygulama öğrencilere,iş dünyasının gerçeklerini ve zorluklarını göstererek,onların gelecekteki seçimlerine ışık tutmayı amaçlıyormuş. Herkes bu videoyu yeni bir keşif gibi izledi ve sosyal medyada  olay oldu. Amerika'yı bence yeniden keşfetmeye gerek yok. Bu geçmişte,özellikle benim öğretmenlik yaptığım yıllarda eğitim sistemimizde zaten vardı. Öğrenci velilerinden biri,her 15 günde bir mesleğini anlatmak üzere sınıfa gelir, gerçekçi bir yaklaşım ve tüm detayları ile mesleğini anlatırdı. Bu bazen bir,emniyet müdürü,bazen doktor,bazen de sokakları temizleyen çöpçü,bazen de itfaiyeci olurdu. Bu uygulamayı neden yapardık? Bu öğrencilerin, meslekler hakkında gerçekçi bir bakış acısı kazanmalarını sağlar,iyi ve özenle yapılan her mesleğe olan saygılarını arttırırken,gelecekte ki kariyer planlarına da yardımcı olurdu. Bu sadece eğitim sisteminde mi vardı. HAYIR!!! 1970 yılında,Hava Pilot Üsteğmen Nuri Güleçyüz'le Balıkesir'de evlendim. Evlendikten bir süre sonra, 7.Ana.Jet.Üssü Komutanı tarafından evime hâlâ sakladığım bir adet Askerî Adabı Muaşeret kitabı ile birlikte, pilot ve pilot eşi olmanın zorluklarını ve sorumluluklarını anlatan samimi,sıcak bir mektup geldi. Buda yeterli olmadı. Yine bir süreç sonra,yeni evlenen tüm Pilot  eşleri, sabahın ilk saatinde evlerimizden alınarak, 7.ana.Jet.Üssü.Komutanlığına götürüldük. Eşlerimizin, Sabah birifinginden başlamak üzere, Uçakla kalkış ve inişleri,atış sahasında ki atışları dahil olmak üzere tüm mesailerini izledik. Atış Kulesinden,benim atış serbest dedikten sonra eşimin hedefi vuran atışından sonra  havalanması sonucu tüylerimin diken diken oluşunu ve beni gururlandırmasını  yaşadığım sürece hiç unutmadım. Burada amaç,bize gösterilmek istenen,pilot olmanın riski ve zorluklarına karşı bir bakış açısı kazandırmak,eşlerimizin mesleğine olan duyarlılığımızı arttırmak,onlar için evdeki mutluluğun ve sakinliğin ne kadar önemli olduğunu anlamamızı sağlamaktı. O günde sonra, eşimin mutluluğu benim yüz akım oldu,her sabah geçirdiğim eşimin akşam eve dönmeme gibi bir riski olduğunu anlamamıda sağladı. Asla kavga edemedim, olabilecek bir riskin sorumluluğunu ve vebalini almamak için. Şimdi bizim var olan sistemimizden kaldırdıklarımızıbirileri yeniden buluyor ve bizde buna yenilikçi bir yaklaşım diyoruz. Artık şunu anlamak gerekiyor. Eğitim sadece akademik başarıya odaklanmak değildir. Çocuklarımızın,Fen,Dil ve Sosyal bilimler gibi temel derslerin yanında,analitik düşünme yeteneğini geliştirmek ve karmaşık problemlerini çözebilir,hem akademik yaşamlarında hemde günlük yaşamlarında başarılı olmalarını, ezbercilikten uzaklaşarak,yaparak, yaşayarak,uygulayarak öğrenmelerini sağlamak olmalıdır. Özgüven lerini,öz değerlerini geliştirmelerini,kendilerini ifade edebilmelerini, empati,işbirliği,iletişim gibi sosyal becerilerini geliştirmelerini, gelecekteki kariyerlerini bilinçli bir şekilde planlamalarını da  sağlamalıdır. Ayrıca iyi bir eğitim sistemi, vatandaşlık bilinci, çevreye duyarlılık, topluma katkı sağlamanın yanında bilinçli bireyler olmalarını da sağlamalıdır. Çocuklarımızın akademik, sosyal,duyusal ve kişisel gelişmelerini sağlamak,onların daha başarılı, mutlu bireyler olmasını istiyorsak, Amerika'yı yeniden keşfetmeye çalışmayalım. Hepsi değiştirmeye çalışılan eğitim sisteminde zaten var. Eğitimde var olan yararlı,iyi,güzel şeyleri koruyarak,daha yararlı şeyler ekleyelim. Eğitimi yaz boz tahtasına çevirmekten artık vazgeçelim. Çocuklarımız ve Ülkemizin aydınlık geleceği için.