Yıllar önce, babam "insan kendi kendinin terazisidir." demişti. O zamanlar bunu fazla algılayamasam da şimdi çok iyi algılıyorum; Cenab-ı Allah(CC), insanı mükemmel şekilde yaratırken, ayırt-edebilecek bir kalp vermesi ve vicdan vermesi, bunları, yeri ve zamanın da kullanmamız gerektiği için olmalı.
Peki, gerektiğinde kullanabiliyor muyuz? Yoksa, vicdanımız sadece kendimizi mi kayırıyor?
Hz Ömer(R.A.) hilafeti zamanında kadınların mihirleri çok yükselmeye başlamış, daha da ilerlerse kimse evlenemez korkusu hasıl olmuştu. Mübarek de insanları bir yere toplayarak ey kadınlar bugün itibarı ile kadınların mihri Hz. Peygamberin eşlerine verdiği mihirlerinden yüksek olamaz dedi. Halifenin karşısında herkes susarken, kadının biri, yüksek bir sesle; “Ey halife! Sen Allah’ın emrine aykırı emir veremezsin” diye bağırdı. Ortalık bir anda sessizliğe boğulurken orada bulunanlar, halifenin emrine itaatsizlikle suçlayıp, yüksek bir sesle halifeye bağıran kadına kükrerken.. Hz Ömer(R.A.), şaşırtıcı bir şekilde “Bu kadın doğru söylüyor, Allah emretti... Onlar nikah için sizden ne isterlerse verin ben haksızlık ettim...”demiş.
Bunu niye anlattım, Ömer(R.A.), ayeti kerimede cenabı Allah’ın verdiği vicdanını kullandı ve o kadını haklı buldu, ki; Ayeti kerimede Cenab-ı Allah(CC) size ayırt edebilecek kalp verdi demişti işte halife iken hatta tüm güç kendisinde olmasına rağmen vicdanını kendini kayırmak için kullanmıyordu. Şimdi, birde kendimizi düşünelim, haksızlık yapan birisi akşam yastığa başını koyduğunda kendi kendini muhasebe ediyor mu? veya, ediyorsa; hep kendini mi haklı görüyor? Ayeti kerimede Hz. Allah’ın verdiği, ‘ayırt edebilecek kalp’ acaba onda var mı? Yok mu ? Eğer yok ise, dünyada bunun faydasını görüyor gibi görünse de, madalyonun diğer tarafında Hz Allah’ın ona bunu vermesinin vahametini düşünmemiş oluyor değil mi ?
Mülk suresi ayet 23: قُلْ هُوَ الَّذِي أَنشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ Kul huvellezî enşeekum ve ceale lekumus sem’a vel ebsâre vel ef’ideh(ef’idete), kalîlen mâ teşkurûn(teşkurûne).
1.kul: de
2.huve ellezî: o ki
3.ensee-kum: sizi inşa etti, yoktan yarattı
4.ve ceale: ve kıldı, yaptı, verdi
5.lekum(u): sizin için, size
6.es sem'a: işitme hassası
7.ve el ebsâre: ve görme hassası
8.ve el ef'idete: ve fuad hassası, idrak etme hassası, gönül
9.kalîlen: az
10.mâ: ne (kadar)
11.teşkurûne: şükrediyorsunuz
De ki; O’dur ancak sizi inşa eyleyen ve size dinleyecek kulak, görecek gözler, duyacak gönüller veren. Fakat, sizler pek az şükrediyorsunuz
Müslüman, İslam nimetinin farkında olmalı, idrak damarları tam manası ile açılmalı veya kendi muhasebesini kendisi yapmalıdır…
Birde bozuk terazi asla doğru tartmaz
vesselam....
HAYIRLI CUMALAR
Abdulvahit Koç
Vesselam
(@abdulvahitkoc)
https://twitter.com/abdulvahitkoc?s=08